Als je broers en zussen hebt, is de kans groot dat je al bekend bent met stereotypen over geboortevolgorde: oudere broers en zussen zijn bazig en ouder, terwijl jongere broers en zussen verwend en zorgeloos zijn. En alleen kinderen? Jakkes. Ga er niet eens heen.
Nieuw onderzoek suggereert echter dat (naast misschien een verklaring voor de vervelendere eigenschappen van je broers en zussen) de geboortevolgorde een aanzienlijke invloed kan hebben op de manier waarop je je werk aanpakt - en misschien je succes. EEN studie onder leiding van Bernd Carette, Frederik Anseel en Nico Van Yperen voor de Universiteit Gent in België onderzoekt de verschillen tussen eerste en tweede geboren kinderen en hoe ze doelen stellen en bereiken.
Verschillende doelen
Uit het onderzoek bleek dat eerstgeboren kinderen meer waarde hechten aan 'meesterschapsdoelen', wat inhoudt dat de eigen prestaties bij bepaalde taken worden verbeterd, terwijl tweedegeboren kinderen zich eerder richten op 'prestatiedoelen' en het streven om beter te presteren dan anderen.
Het onderzoeksteam schreef dit gedeeltelijk toe aan hun overtuiging dat eerstgeboren kinderen - althans voor een tijdje - geen broers of zussen hebben met wie ze kunnen worden vergeleken. Daarom zullen ouders waarschijnlijk de voortgang van hun eerstgeboren kind afmeten aan de eigen eerdere prestaties van dat kind, wat de weg vrijmaakt voor een zelfverwijzende benadering van het bereiken van doelen.
Ouders vergelijken tweedegeboren kinderen daarentegen vaak met hun oudere broers en zussen - een praktijk die jongere kinderen aanmoedigt om zichzelf te vergelijken met anderen bij het evalueren van hun doelen en prestaties.
Met andere woorden, oudere broers en zussen houden zich aan persoonlijke normen, terwijl jongere broers en zussen hun normen baseren op de doelen van anderen om hen heen.
Eerstgeborenen zijn mogelijk meer gemotiveerd om te leren, terwijl tweedegeborenen meer gemotiveerd zijn om te winnen, concluderen de auteurs.
Broer of zus Smackdown
Dat is logisch, toch?
Alleen in brede zin, zegt journalist en onderwijsadviseur Annie Murphy Paul.
'Ik sta in het algemeen sceptisch tegenover theorieën over geboortevolgorde. De beste opmerking die ik me kan herinneren dat ik erover heb gelezen, is dat, hoewel iemands positie in het gezin zeker van invloed is op iemands ervaringen met opgroeien, het geen invloed heeft op persoonlijkheid of vooruitzichten in voorspelbaar manier,' schreef ze in een recente blogpost .
Murphy Paul is niet de enige. Deborah Tannen, auteur van Je was altijd mama's favoriet! Zusters die hun hele leven in gesprek zijn , spreekt soortgelijke scepsis uit. Ze gelooft niet dat broers en zussen die naar zichzelf verwijzen, minder competitief zijn of waarschijnlijk willen 'winnen' dan degenen die zichzelf met andere mensen vergelijken.
'Je zou kunnen zeggen dat zelfverbetering heel erg naar jezelf verwijst', vertelde ze inclusief ., 'maar dan denk je: zelfverbetering om anderen te verslaan is eigenlijk heel competitief.' Op een gegeven moment kruist het verlangen om zichzelf te slaan met het verlangen om anderen te verslaan.
Dus wie komt er als beste uit de bus bij een ruzie tussen de oudste en jongste kinderen? Dat is misschien niet te zeggen. Er zijn zoveel andere factoren, zegt Tannen.
'Het lijdt geen twijfel dat geboortevolgorde een grote rol speelt, maar het zal altijd een wisselwerking hebben met geslacht, cultuur, persoonlijkheid - en al deze andere dingen', zegt ze.
In werkelijkheid, concludeert ze, zijn de persoonlijkheidskenmerken die doorgaans worden geassocieerd met jongere of oudere broers en zussen het resultaat van verschillende niveaus van verantwoordelijkheid in de kindertijd.
Probeert u een kleine ondernemer in uw voetsporen op te voeden? Let op: 'Geboortevolgorde [doet er niet toe], maar de verantwoordelijkheid en verwachtingen van het gedrag dat op kinderen wordt gelegd', zegt ze.
